Ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός τῶν Ὀρθοδόξων

on Κυριακή, 24 Νοεμβρίου 2013. Posted in Δογματικά

   Ἡ Θ. Γραφή μᾶς δογματίζει ὅτι ὁ Θεός εἶναι Ἕνας: «...ἀλλ᾿ ἡμῖν εἷς ὁ Θεός ὁ Πατήρ» (Α΄ Κορ. Η΄, 6). Καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ἐξηγεῖ, τί εἶναι ὁ Πατήρ: «Πνεῦμα ὁ Θεός» (Ἰω.δ΄24). Δηλαδή ὁ «Πατήρ» εἶναι θεία Φύσις, θεία Οὐσία, αὐτό δηλοῖ τό «Πνεῦμα».  Καί αὐτή ἡ θεία Οὐσία τοῦ Πατρός ἔχει τήν ἰδιότητα νά γεννᾶ Οὐσίαν, τήν Ὑπόστασιν τοῦ Υἱοῦ, καί νά ἐκπορεύη ἐπίσης Οὐσίαν, τήν Ὑπόστασιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί αὐτά τά δύο θ. Πρόσωπα μᾶς τά διαβεβαιοῖ ἡ θ. Γραφή, ὅτι προέρχονται ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός «καί φωνή ἐγένετο ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκ. θ΄, 35), «ὁ δέ Παράκλητος, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁ πέμψει ὁ πατήρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καί ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἅ εἶπον ὑμῖν » (Ἰω. ιδ΄, 26).

 

     Ἄρα, ὁ Υἱός εἶναι καί αὐτός θεία Οὐσία, ἡ ὁποία προέρχεται ἐκ τῆς ἰδιότητος τῆς Οὐσίας τοῦ Πατρός καί ὄχι ἔπειτα ἀπό βούλησιν τοῦ Πατρός, ὡς ἔλεγεν ὁ Ἄρειος τόν Υἱόν κτίσμα. «....Τὸ ποίημα ἔξωθεν τοῦ ποιοῦντός ἐστιν, ὥσπερ εἴρηται, ὁ δὲ υἱὸς ἴδιον τῆς οὐσίας γέννημά ἐστι· διὸ καὶ τὸ μὲν ποίημα οὐκ ἀνάγκη ἀεὶ εἶναι· ὅτε γὰρ βούλεται ὁ δημιουργὸς, ἐργάζεται· τὸ δὲ γέννημα οὐ βουλήσει ὑπόκειται, ἀλλὰ τῆς οὐσίας ἐστὶν ἰδιότης» (Κατά Ἀρειανῶν, Λόγος Πρῶτος, σελ.17). Ἀκούεις; «τῆς οὐσίας ἐστίν ἰδιότης», ἄρα καί ὁ Υἱός ἄναρχος, ὡς εἶναι καί ὁ Πατήρ.
Ὅμως, πῶς συμβαίνει νά ἔχωμεν Τρία Πρόσωπα, ἤτοι Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα καί ἡ θ. Γραφή νά μᾶς ὁμιλῆ περί ἑνός Θεοῦ; Ἐπ᾿ αὐτοῦ μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Μή διαιρουμένης δέ τῆς οὐσίας ἐν ἑκάστῳ τῶν προσώπων ὥστε καί τρεῖς εἶναι οὐσίας κατά τά πρόσωπα, δῆλον ὅτι οὐδέ τό ὄνομα διαιρεθήσεται, ὅπερ σημαίνει τήν οὐσίαν, τοὐτέστι τό θεός, εἰς τό εἶναι τρεῖς θεούς, ἀλλ᾿ ὥσπερ οὐσία ὁ πατήρ, οὐσία ὁ υἱός, οὐσία τό ἅγιον πνεῦμα καί οὐ τρεῖς οὐσίαι, οὕτω καί θεός ὁ πατήρ, θεός ὁ υἱός, θεός τό πνεῦμα τό ἅγιον καί οὐ τρεῖς θεοί». Τοῦτο βεβαιοῖ καί ὁ Κύριος «ἐγώ καί ὁ πατήρ ἕν ἐσμεν» (Ἰω. Ι΄, 30) καί ἀλλοῦ μᾶς ὁμιλεῖ «οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγώ ἐν τῷ πατρί καί ὁ πατήρ ἐν ἐμοί ἐστι;» (Ἰω. ΙΔ΄, 10).
Ἀκούεις ἀναγνῶστα; Δέν διαιρεῖται ἡ μία οὐσία τῆς θεότητος, ἔτσι ὥστε νά ἔχωμεν τρεῖς οὐσίας, ἀλλ᾿ οὔτε διαιρεῖται τό ὄνομα τό ὁποῖον σημαίνει τήν οὐσίαν, διά νά ἔχωμεν τρεῖς θεούς. Καί τοῦτο διότι, καί αἱ τρεῖς οὐσίες-Πρόσωπα εἶναι ἑνωμένα μεταξύ των ἀσυγχύτως πραγματοποιῶντας οὕτως τήν μίαν οὐσίαν τῆς θεότητος, ἤτοι τόν Ἕναν Θεόν. Αὐτό γίνεται φανερόν καί εἰς τήν Φιλοξενίαν τοῦ Ἀβραάμ, ἐνῶ τόν ἐπισκέπτονται τρεῖς Ἄνδρες, ἡ θ. Γραφή μᾶς ὁμιλεῖ διά ἕναν Θεόν: «Ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ Θεὸς πρὸς τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ, καθημένου αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ μεσημβρίας. ἀναβλέψας δέ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδε, καὶ ἰδοὺ τρεῖς ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ· καὶ ἰδὼν προσέδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτοῖς ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ εἶπε· κύριε, εἰ ἄρα εὗρον χάριν ἐναντίον σου, μὴ παρέλθῃς τὸν παῖδά σου». (Γέν. ΙΗ΄, 1).
      Ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἔχομεν γράψει, τί λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, εἰς τό περιοδικόν μας «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ».
Κατωτέρω παραθέτομεν κακοδόξους προτάσεις διαφόρων συγχρόνων «θεολόγων» τάς ὁποίας σημειοῦμεν μέ ἔντονα γράμματα καί τό ὀρθόν δογματικῶς, ἁπλῶς τό ὑπογραμμίζομεν.
1) Ὁ Πατήρ ἔχει καί οὐσία, ἐνῶ δογματικῶς, τό ὀρθόν εἶναι, ὁ Πατήρ εἶναι οὐσία.
2) Ἡ Ὑπόστασις ἔχει οὐσία, ἐνῶ τό ὀρθόν εἶναι, ἡ Ὑπόστασις εἶναι οὐσία, εἶναι φύσις,* (Διότι τό δόγμα ἀναφέρει: ἡ κάθε Ὑπόστασις εἶναι ἁπλῆ οὐσία, καί ὄχι σύνθετος δηλαδή ἀπό οὐσίαν καί ὑπόστασιν).
3) Ἡ Μία Οὐσία εἶναι κοινή καί εἰς τάς τρεῖς Ὑποστάσεις, ἐνῶ τό ὀρθόν εἶναι, ἡ Μία Οὐσία πραγματοποιεῖται ἀπό τάς τρεῖς Ὑποστάσεις καί λέγεται κοινότης καί ἀντιστρόφως αἱ Ὑποστάσεις συγκροτοῦν τήν Μίαν Οὐσίαν.
4) Αἱ Ὑποστάσεις εἶναι ἀκοινώνητοι μεταξύ των, τό ὀρθόν εἶναι αἱ Ὑποστάσεις κοινωνοῦν χωρίς μεῖξιν μεταξύ των, δηλαδή δέν συγχέονται.
(Ἄρα τά κοινά καί ἀκοινώνητα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπου ἡ Μία Οὐσία θεωρεῖται κοινή καί εἰς τάς τρεῖς Ὑποστάσεις ἐνῶ αἱ Ὑποστάσεις εἶναι ἀκοινώνητοι μεταξύ των, αὐτή ἡ κακοδοξία ἔχει ἰσχύν μεγατόνων, διότι τοιουτοτρόπως δημιουργεῖται τετράδα καί βάλε).
Τώρα, ποῖοι ἰσχυρίζονται τάς ἀνωτέρω κακοδοξίας, ὁ ἀναγνώστης δύναται νά εὕρη εἰς τά περιοδικά μας, «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΦΩΝΗ», τά ὁποῖα καί δημοσιεύονται εἰς τό παρόν site.

   

* Παραθέτομεν τό κάτωθι δοξαστικόν τῶν αἴνων τῆς συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, 26 Δεκεμβρίου, πρός ἐπίρρωσιν τῶν ὅσων ἀνωτέρω εἴπομεν, ὅτι ἡ Ὑπόστασις εἶναι θεία οὐσία, θεία φύσις καί ὄχι ὡς οἱ σύγχρονοι θεολόγοι ἐσφαλμένως διδάσκουν  «τά κοινά καί ἀκοινώνητα τῆς Ἁγίας Τριάδος», Δογματική Ρωμανίδη.

 


Δόξα, Ἦχος πλ.β΄

 

Σήμερον ἡ ἀόρατος φύσις, τοῖς βροτοῖς ἐκ Παρθένου
συνάπτεται. Σήμερον ἡ ἄπειρος οὐσία, ἐν Βηθλεέμ
σπαργάνοις ἐνειλίσσεται. Σήμερον ὁ Θεός δι᾿ ἀστέρος,
Μάγους εἰς προσκύνησιν ἄγει, προμηνύοντας αὐτοῦ τήν
τριήμερον ταφήν, ὡς ἐν χρυσῷ καί σμύρνῃ καί λιβάνῳ
διό ψάλλομεν· Ὁ σαρκωθείς ἐκ Παρθένου, Χριστέ ὁ Θεός,
σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.