Ἡ ἀποδοθεῖσα ἑρμηνεία τοῦ Η΄κεφ. 6-12 τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, εἰς ὁρισμένα σημεῖα της δυσφημεῖ τόν Θεόν.

Παρατηρήσεις ἐπί τοῦ λανθασμένου κειμένου πρός πληρεστέραν κατανόησιν.

    Ὅλως παραδόξως ὁ ἑρμηνευτής τῆς Κ.Δ., ἀθελήτως κατηγορεῖ τόν Θεόν γράφοντας εἰς τήν ἑρμηνείαν του: «Διότι ἐάν ἡ πρώτη ἐκείνη διαθήκη ἦτο πράγματι πλήρης καί τελεία, δέν θά ἐζητεῖτο τόπος καί τρόπος νά δοθῆ δευτέρα διαθήκη. Ἐν τούτοις προανηγγέλθη ἀπό τόν Θεόν ἡ δευτέρα καί τελεία αὐτή διαθήκη. Διότι αὐτός ὁ ἴδιος κατηγορῶν καί ἐπικρίνων αὐτούς πού εἶχαν λάβει τήν πρώτην διαθήκην, λέγει ... ».
    Ἐάν πράγματι κατά τόν ἑρμηνευτήν, ἡ πρώτη ἐκείνη διαθήκη δέν ἦτο πλήρης καί τελεία, δικαιολογημένως τότε καί οἱ πρωτόπλαστοι νά μήν εἶχον τήν δυνατότητα νά τήν ἐφαρμόσουν. Kαί πῶς ἔπειτα νά ἐπικρίνωνται ὑπό τοῦ Θεοῦ διά τήν παραλαβήν της; Διότι δέν κατανοοῦμεν, βάσει ποίας λογικῆς, θά ἠδύναντο νά ἀρνηθοῦν τήν παραλαβήν της!
    Μά θά μοῦ εἴπητε, τί φταίει ὁ ἑρμηνευτής, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ αὐτά μᾶς γράφει; Βεβαίως καί φταίει,  διότι θά ἔπρεπε νά ἐρευνήση καί νά εὕρη διαφορετική ἑρμηνεία, καί ὄχι αὐτή ἡ ὁποία προσβάλλει τόν ἴδιον τόν Θεόν.  Διότι, πῶς εἶναι δυνατόν καί νοητόν νά δώση ὁ Θεός εἰς τούς πρωτοπλάστους πρός ἐφαρμογήν, διαθήκην ὄχι πλήρη καί τελείαν, καί ἔπειτα νά γίνεται καί κατήγορός των, ἐπειδή τήν παρέλαβον; Ἐνῶ τό ἀποστολικόν χωρίον «μεμφόμενος γὰρ αὐτοῖς λέγει», ἑρμηνεύεται ὅτι ὁ Θεός γίνεται κατήγορός των  διά τήν παράβασίν των , καί ὄχι διά τήν παραλαβήν της.

Ἀπάντησις εἰς τήν διόρθωσιν τοῦ Πάπα, εἰς τό

«Πάτερ ἡμῶν ... καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν...».   

Γνωρίζοντας ὁ Χριστός ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀπό μόνος του δέν ἠμπορεῖ νά κατορθώση τίποτε, «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ΙΕ΄, 5) καί σεβόμενος τό αὐτεξούσιον τοῦ ἀνθρώπου, ζητεῖ τήν ἄδειάν μας διά νά ἐπέμβη (ὅπως ἔκαμε καί εἰς τόν παραλυτικόν. Bλέπομεν ἐκεῖ τόν Χριστόν νά τόν ἐρωτᾶ. «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» ('Iωάν. E' , 6). Συνεπῶς, ἀπό μόνοι μας ἀδυνατοῦμεν νά φυλάξωμεν τόν ἑαυτόν μας ἀπό τίς παγίδες τοῦ σατανᾶ καί τοῦτο ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς κλίσεώς μας πρός τό κακό, τήν ὁποίαν ἐκληρονομήσαμεν μετά τήν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καί ὁ διάβολος εἶναι καί αὐτός ἐλεύθερος νά πειράζη τούς ἀνθρώπους, πρέπει ὅμως νά τοῦ δοθῆ ἡ ἄδεια καί σεβόμενος ὁ Θεός προσωρινῶς τήν ἐλευθερίαν τοῦ σατανᾶ, τοῦ δίδει τήν ἄδειαν ὅμως μέ προϋποθέσεις, «ὅς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπέρ ὅ δύνασθαι, ἀλλά ποιήσει σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α΄ Κορ. 10-13).

Τί σημαίνει ἡ λέξις «ἔθνη» κατά τήν Ἁγία Γραφή;

« …μή οὖν μεριμνήσετε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί ποίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα; πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ…» (Ματθ.στ΄31-32).

Διά νά ἐξηγήση κανείς τήν κάθε λέξιν τῆς ἁγίας Γραφῆς, δέν εἶναι τόσον εὔκολον ὅπως φαίνεται. Ἡ λέξις «ἔθνη», ἄλλοτε σημαίνει τά εἰδωλολατρικά ἔθνη «οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν δαιμόνια», καί ἄλλοτε πάλιν ἡ λέξις «ἔθνη» σημαίνει ὅλον τόν κόσμον «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος».

Λέγομεν πονοκέφαλον, διότι μεγάλοι ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ μέγας Βασίλειος, ὁ ἅγιος Ἰωάν. ὁ Χρυσόστομος, κ.ἄ, ἑρμηνεύοντες «τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον», δίδουν τήν δοθεῖσαν ἑρμηνείαν ὑπό τῶν καθηγητῶν θεολόγων τῆς Κ.Δ. «Δῶσε μας σήμερα τόν ἄρτον τόν καθημερινόν καί ἀπαραίτητον διά τήν συντήρησίν μας», ἐνῶ ἄλλοι, ἐξ᾿ ἴσου μεγάλοι ἅγιοι Πατέρες, μέγας Ἀθανάσιος Ἀλεξανδρείας καί Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, δίδουν τελείως διαφορετικήν ἑρμηνείαν, δηλαδή Σῶμα Χριστοῦ.
Ἅγιος Ἀθανάσιος:«Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Ἐδίδαξε γὰρ ἡμᾶς ἐν τῇ εὐχῇ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι αἰτεῖν τὸν ἐπιούσιον ἄρτον, τουτέστι τὸν μέλλοντα, οὗ ἀπαρχὴν ἔχομεν ἐν τῇ νῦν ζωῇ, τῆς σαρκὸς τοῦ Κυρίου μεταλαμβάνοντες, καθὼς αὐτὸς εἶπεν· Ὁ ἄρτος δὲ, ὃν ἐγὼ δώσω, ἡ σάρξ μου ἐστὶν ὑπὲρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς. Πνεῦμα γὰρ ζωοποιοῦν ἡ σάρξ ἐστι τοῦ Κυρίου, διότι ἐκ Πνεύματος τοῦ ζωοποιοῦ συνελήφθη. Τὸ γὰρ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος Πνεῦμά ἐστι»(ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΟΥ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΑΡΕΙΑΝΩΝ)
Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής:«Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον.Τοῦτον γάρ οἶμαι δηλοῦσθαι τόν αἰῶνα διά τοῦ σήμερον· ὡς εἴ τις ἐπί τό σαφέστερον ἐκλαβών, εἴποι, τόν τόπον τῆς προσευχῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν, ὅν καταρχάς ἐπ᾿ ἀθανασίᾳ τῆς φύσεως ἡτοίμασας, δός ἡμῖν σήμερον, κατά τήν παροῦσαν ζωήν οὖσιν τῆς θνητότητος· ἵνα νικήσῃ τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας, ἡ τροφή τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς καί τῆς ἐπιγνώσεως.» (Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ).
Ἐρευνῶντες τήν ἔννοιαν τῆς λέξεως «ἐπιούσιος» εἰς τούς γλωσσολόγους καί φιλολόγους, διαπιστώσαμε πρόβλημα, ἄλλοι ἀπέδωσαν τήν προέλευσίν της«ἐκ τοῦ ρήματος «ἔπειμι» ἡ μετοχή τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἐπ᾿ ἰοῦσα. Καί ἐξ αὐτῆς ὁ ἐπιούσιος ἄρτος =ὁ ἄρτος τῆς ἡμέρας»(Βλ. Λεξικόν Σταματάκου).

Ὁ Θεός δέν ἔκανε οὔτε ἄνδρα οὔτε γυναῖκα, ἔκανε ἄνθρωπον.

ὑπό τοῦ Μητροπλίτου Γ.Ο.Χ. Δωδεκανήσου κ. Καλλινίκου
Κάλυμνος 13/10/2019
.

Εἰς ἕνα δημοσιευθέν βίντεο εἰς τό You tube: (https://www.youtube.com/watch?v=3BO8b_mVeIU)
(Μέ τίτλο: Είναι ευλογημένος ο δεύτερος γάμος;)
Ἀκούονται μετά ἀπό δύο λεπτά καί 40 δεύτερα τά ἑξῆς :
«Ὁ Θεός δέν ἔκανε οὔτε ἄνδρα οὔτε γυναῖκα, ἄνθρωπον ἐποίησεν καί ἐκ τῆς πλευρᾶς τοῦ ἀνθρώπου ἔβγαλε τήν γυναῖκα καί αὐτό πού ἀπέμεινε ἦταν ὁ ἄνδρας. Ἔτσι δημιουργήθηκε ἕνας νέος ἄνθρωπος. Δημιουργήθηκε ἕνα δεύτερον πρόσωπον. Ὅμως ἐδημιουργήθηκε ἐκ τοῦ ἑνός ἀνθρώπου»(πήγαινε εἰς τό βίντεο νά ἀκούσεις ποῖος τά λέγει αὐτά)!
Εἰς τό ἐν λόγῳ βίντεο περιέχεται λανθασμένη ἑρμηνεία τοῦ χωρίου τῆς θ. Γραφῆς, ἡ ὁποία ἐνδεχομένως νά τροφοδοτήσει τό τρίτο φῦλον, τούς οὐδετεροφύλους. Δηλαδή δύνανται νά ἰσχυρισθοῦν ὅτι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος δέν ἦτο, οὔτε ἄνδρας, οὔτε γυναῖκα, ἦτο οὐδέτερος ἤ ἀρσενοθήλυκος, ἐξ ἄλλου θά μᾶς εἴπουν, ἐσεῖς οἱ ὀρθόδοξοι τό λέτε, ἑπομένως μᾶς δικαιώνει ἡ θ. Γραφή καί δέν πρέπει νά μᾶς κατηγορᾶτε.
Ἡ ἀπάντησίς μας κατωτέρω δίδει τήν διόρθωσιν.
Ἡ Θ. Γραφή μᾶς ἐξιστορεῖ κατωτέρω μέ ποίαν σειράν ἔκανε ὁ Θεός τήν δημιουργίαν τοῦ ἀνθρώπου καί ἔχει ὡς ἑξῆς: